Αναγνώστες

Δευτέρα 6 Αυγούστου 2012

Διαλεκτικοί διάλογοι 3


Ορθόδοξος κομμουνιστής: Στην Σοβιετική Ένωση και στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης αντί να δυναμώσει ο εργατικός έλεγχος και η συμμετοχή στην οργάνωση της εργασίας άρχισε να δυναμώνει η αντίστροφη τάση με την αντίστροφη επίδραση στο επίπεδο της κοινωνικής συνείδησης. Ενώ όλα ήταν υποκειμενικές αδυναμίες στο σχεδιασμό.

Απλός πολίτης: Αφού δεν γινόταν ο κεντρικός σχεδιασμός, δεν γινόταν.

Δημιουργικός διαλεκτιστής: Μου φαίνεται έχει βάση το επιχείρημα ότι δεν μπορούμε να αγνοούμε βουλησιαρχικά το εμπορευματικό χαρακτήρα της παραγωγής και να υπερτιμάμε την δυνατότητα υποκειμενικής επέμβασης στη διεύθυνση της οικονομίας.

Απλός πολίτης: Δηλαδή;

Δημιουργικός διαλεκτιστής: Απλά, στη Σοβιετική Ένωση καταργήθηκαν οι καπιταλιστές όμως αυτό δεν είχε αυτόματη επίδραση στην αλλαγή της παραγωγής. Καταργήθηκαν οι καπιταλιστικές σχέσης παραγωγής αλλά δεν ήρθαν αυτόματα σχέσης κομμουνιστικές όπως το περίμεναν οι κομμουνιστικοί υλιστές.

Φιλελεύθερος: Αυτό διαπίστωσαν και οι οικονομολόγοι Λίμπερμαν, Νεμτζίνοφ και Τραπέζνικοφ και ο Στάλιν τους έστειλε γκούλαγκ στην Σιβηρία για αυτές τις απόψεις.

Απλός πολίτης: Πω πω, τι σκληροί καιροί…

Ορθόδοξος κομμουνιστής: Ούτε οι συνεταιριστικές οργανώσεις παραγωγής στην γεωργία, τα Κολχόζ δεν μετατράπηκαν σε κρατικές οργανώσεις Σοβχόζ όπως θα έπρεπε. Και τα μικρά Κολχόζ, γεωργικοί συνεταιρισμοί δηλαδή δεν ενώθηκαν σε μεγάλους συνεταιρισμούς…

Απλός πολίτης: Ό, τι είναι κρατικό είναι καλό. Ό, τι συνεταιριστικό… χμ, δεν ξέρω. Αυτά μάθαμε και εδώ στον καπιταλισμό τα τελευταία 30 χρόνια.

Φιλελεύθερος: Και δεν μπορείτε να καταλάβετε ότι μόνο το ιδιωτικό μπορεί να λειτουργήσει σωστά! 

Δημιουργικός διαλεκτιστής: Αντιθέτως, στα πρώτα στάδια μίας νέας κοινωνίας φαίνεται ότι πρέπει να είναι οι άμεσοι ιδιοκτήτες αυτοί που δουλεύουν στα συγκεκριμένα εργοστάσια και στους οργανισμούς γεωργίας. Δηλαδή να είναι και τα εργοστάσια συνεταιριστικά. Στην Γιουγκοσλαβία το κατάλαβαν και το έπραξαν και η οικονομία τους σημείωσε την πιο μεγάλη άνθιση σε σύγκριση με όλα τα υπόλοιπα κράτη του ανατολικού μπλοκ.

Ορθόδοξος κομμουνιστής: Ο Τίτο της Γιουγκοσλαβίας ήταν προδότης! Πρόδωσε της επαναστατικές ιδέες του Λένιν για την κοινωνική ιδιοκτησία.

Απλός πολίτης: Φαίνεται ότι ούτε ο «άγιος Λένιν» δεν είχε πάντα δίκαιο.

Δημιουργικός κομμουνιστής: Ναι, σε αυτή την περίπτωση φαίνεται ότι ούτε ο ίδιος ο Λένιν κατάλαβε την σημασία του συνεταιρισμού, δηλαδή της συλλογικής ιδιοκτησίας που είναι τόσο σημαντικό στο στάδιο μεταξύ του ιμπεριαλισμού και του κομμουνισμού.

Ορθόδοξος κομμουνιστής: Μα αυτό το στάδιο είναι ο σοσιαλισμός, δηλαδή ο πρώιμος κομμουνισμός!

Παρασκευή 3 Αυγούστου 2012

Διαλεκτικοί διάλογοι 2


Ορθόδοξος κομμουνιστής: Όλο το πρόβλημα στο σοσιαλισμό βασιζόταν στο ότι η παραγωγή παρέμεινε εμπορευματική.

Απλός πολίτης: Δεν καταλαβαίνω, δηλαδή τα πράγματα δεν πρέπει να πουλιούνται στα μαγαζιά;

Ορθόδοξος κομμουνιστής: Ναι, είναι λανθασμένη η αντίληψη ότι ο νόμος της αξίας είναι νόμος της κίνησης του κομμουνιστικού τρόπου παραγωγής.

Φιλελεύθερος: Μην τρελαθούμε, ποιος κομμουνισμός; Μιλάμε για την περίοδο του σοσιαλιστικού ολοκληρωτισμού… ή της δικτατορίας του προλεταριάτου όπως αυτοαποκαλούσατε το στάδιο αυτό εσείς…

Ορθόδοξος κομμουνιστής: Πάνω σε αυτό το υλικό έδαφος βάρυναν θεωρητικές ελλείψεις και αδυναμίες που παρουσίασε ο υποκειμενικός παράγοντας στην διαμόρφωση και υλοποίηση του κεντρικού σχεδίου.

Απλός πολίτης: Κεντρικό σχέδιο… γιατί κεντρικό; Αφού την εξουσία την είχε ο λαός… Μυστήρια πράγματα.

Φιλελεύθερος: Ποιος λαός; Την εξουσία την είχε στον «υπαρκτό σοσιαλισμό» η νομενκλατούρα!

Απλός πολίτης: Στο μέτωπο της νομενκλατούρας ήταν λοιπόν ο Στάλιν.

Δημιουργικός διαλεκτιστής: Δηλαδή τώρα λεει ο ορθόδοξος κομμουνιστής ότι για όλα έφταιξαν οι επιστήμονες που δεν κατάφεραν να σχεδιάσουν το κεντρικό σχεδιασμό…

Ορθόδοξος κομμουνιστής: Ακόμα χειρότερα! Διαμορφώθηκε η θεωρητική βάση για την οπορτουνιστική πολιτική που αδυνάτησε το κεντρικό σχεδιασμό, διάβρωσε την κοινωνική ιδιοκτησία και άνδρωσε τις δυνάμεις της αντεπανάστασης.

Δημιουργικός διαλεκτιστής: Αν μιλούσαμε για κεντρικό σχέδιο σήμερα θα το καταλάβαινα, σήμερα υπάρχουν υπολογιστές που μπορούν να τα υπολογίζουν όλα αλλά τότε;

Ορθόδοξος κομμουνιστής: Το γεγονός ότι κάποια ηγετικά στελέχη του Κόμματος και της Σοβιετικής εξουσίας μπήκαν επικεφαλής οπορτουνιστικών ρευμάτων αποδεικνύει ότι ακόμα και πρωτοπόρα στελέχη είναι δυνατό να παρεκκλίνουν, να λυγίσουν μπροστά στην οξύτητα της ταξικής πάλης και τελικά να ξεκόψουν από το κομμουνιστικό κίνημα, να περάσουν στην αντεπανάσταση.

Δημιουργικός διαλεκτιστής: Όποιος δεν έχει δικό του μυαλό βλέπει παντού εχθρούς και αντεπανάσταση… επειδή ο ίδιος φοβάται, δεν έχει που να στηριχτεί.

Φιλελεύθερος: Και όποιος φοβάται κόβει κεφάλια!

Απλός πολίτης: Πώς και βρίσκετε κοινό τόπο αναφοράς ο φιλελεύθερος-αντικομουνιστής με τον  δημιουργικό διαλεκτιστή;

Ορθόδοξος κομμουνιστής: Ίδιοι είναι. Ο αντικομουνισμός έχει τις ρίζες του στην αναθεώρηση της θεωρίας του μαρξισμού-λενινισμού.

Δημιουργικός διαλεκτιστής: …μη ξεχνάμε ότι ισχυρίζεστε ότι ο μαρξισμός-λενινισμός είναι επιστήμη.        

Απλός πολίτης: Αυτό μου φαίνεται παράξενο, η κάθε επιστήμη - καλύτερη η φυσική, η φιλοσοφία και τα μαθηματικά, περνάει από διάφορα στάδια αμφισβήτησης και ανατροπής και έπειτα της αναθεώρησης κάποιον τμημάτων της. Και αυτό γίνεται αεί.

Δημιουργικός διαλεκτιστής: Το σημερινό σχολείο παρουσιάζει όμως την κάθε επιστήμη ως μία αλυσίδα αναμφισβήτητων αληθειών. Πώς να περάσει από το μυαλό του ορθόδοξου κομμουνιστή ο οποίος δεν διάβασε και πολλά στη ζωή του ότι η εξέλιξη της επιστήμης σημαίνει κατά καιρούς αναθεώρηση; Αν στο σχολείο διδασκόταν τουλάχιστον η φιλοσοφία θα καταλάβαινε και αυτός τι σημαίνει η διαλεκτική της εξέλιξης της γνώσης.

Φιλελεύθερος: Πια διαλεκτική; Ηλίθιοι! Θα μου εξηγήσει κανείς τι πάει να πει αυτό;

Ορθόδοξος κομμουνιστής: Τι θέλει εδώ αυτός ο βλάκας;

Δημιουργικός διαλεκτιστής: Ας επιστρέψουμε όμως εκεί όπου αρχίσαμε. Στην περίοδο που ακολουθεί μετά το μονοπωλιακό καπιταλισμό υπάρχει μία συνέχεια. Δεν μπορεί ξαφνικά από το τίποτα, χωρίς ποσοτικές αλλαγές να προκύψει ο κομμουνισμός ως κοινωνία όπου ο καθένας κάνει αυτό που αγαπά και παίρνει αυτό που χρειάζεται. Αυτό μπορεί και πρέπει να προσπαθεί να εφαρμόζει ο καθένας για το αυτό του πρώτα και έτσι να πλησιάζει τον κομμουνισμό μέσα του. Μετά το μονοπωλιακό καπιταλισμό όμως αντικειμενικά ακολουθεί -όπως θα μας διδάξει η ιστορία- ο κρατικός σοσιαλ-καπιταλισμός. Είτε υπό την ηγεσία ενός κομμουνιστικού κόμματος όπως έγινε στο ανατολικό μπλοκ είτε ενός κόμματος σοσιαλ-καπιταλιστικού.

Απλός πολίτης: Ναι αλλά είπαμε, στην περίπτωση της ηγεσίας του κομμουνιστικού κόμματος σε μία κοινωνία έχουμε τη δικτατορία του προλεταριάτου.

Δημιουργικός διαλεκτιστής: Θα δείτε ότι ο καπιταλιστικός ολοκληρωτισμός που μόλις αρχίζει δεν είναι και πολύ καλύτερος. Ίσως είναι πιο ήπιος αλλά κρατάει περισσότερα. Και είναι ύπουλος.

Απλός πολίτης; Πιο ήπιος; Αφού σε λίγο δεν θα έχουμε να φάμε.

Ορθόδοξος κομμουνιστής: Εμείς επιμένουμε στο ότι το κοινωνικό προϊόν πρέπει να κατανέμεται ανάλογα με την εργασία. Δεν δουλεύεις αλλά κοροϊδεύεις τον κόσμο με ομόλογα και δάνεια; Δεν τρως.

Απλός πολίτης: Ενώ αυτοί που μας κοροϊδεύουν τρώνε πολύ καλύτερα.

Φιλελεύθερος: Ας κάνω πώς δεν άκουσα την προσωπική επίθεση του κομμουνιστή… Κατανέμεται λοιπόν το κοινωνικό προϊόν; Πχ! Πώς το φαντάζεστε δηλαδή; Έχετε καθόλου λογική; Θα υπάρχει ένας χώρος από όπου θα ξεκινάει ένα ελικόπτερο που θα φέρει στον έναν αυτοκίνητο επειδή εργάστηκε σκληρά και στον άλλον μοτοσικλέτα επειδή εργάστηκε λιγότερο; Ή στο έναν κρέμα σαντιγί και στον άλλον γιαούρτι; Στον έναν δύο παντελόνια και στον άλλον ένα; Ποίος θα το διανέμει; Τι αυταπάτες!

Δημιουργικός διαλεκτιστής: Όταν θα λειτουργήσει η διανομή μέσω του δικτύου χάρη στο διαδίκτυο θα μπορούσε να γίνει κάτι ανάλογο… Αλλά πάντα σύμφωνα με τις ανάγκες όχι σύμφωνα με γραφειοκρατικές νόρμες… 

Φιλελεύθερος: Ποιες ανάγκες;! Ο καθένας έχει μεγάλες ανάγκες. Ο άνθρωπος θέλει πάντα περισσότερα και περισσότερα!

Δημιουργικός διαλεκτιστής: Εγώ όχι.

Απλός πολίτης: Ωραία όλα αυτά αλλά κάτι πρακτικό για τώρα…;


Τρίτη 31 Ιουλίου 2012

Διαλεκτικοί διάλογοι 1


Μία μέρα που δε πήγαινε άλλο με την κοινωνική κρίση συναντήθηκαν ο ορθόδοξος κομμουνιστής με τον δημιουργικό διαλεκτιστή. Και άρχισαν να συζητάνε ποια είναι τελικά η σωστή λύση για να βγει από την οικονομική κρίση η ελληνική κοινωνία. Τους άκουσε ο απλός πολίτης και για πρώτη φορά έδειξε ενδιαφέρον για τα κοινά. Τους άκουσε και ο φιλελεύθερος και ανακατεύτηκε απαιτώντας να κάνει αντίλογο. Φοβήθηκε αυτόν τον διάλογο, γιατί συνειδητοποιούσε καλά ότι αν ενωθούν οι εργάτες με τους διανοούμενους δεν σώζει πια τίποτα τα υπερκέρδη του.  

Ορθόδοξος κομμουνιστής: Εμείς έχουμε την λύση για την κρίση. Κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και κεντρικός σχεδιασμός.

Δημιουργικός διαλεκτιστής: Μα πώς στην ευχή θέλετε να κάνετε την κοινωνικοποίηση;! Να αγοράσει το κράτος τις άρρωστες επιχειρήσεις για να τις εξυγιάνει; Αυτό το έχουμε ξαναζήσει, είναι σοσιαλδημοκρατική συνταγή. 

Απλός πολίτης: Όχι, θέλουν με τη βία να πάρουν από τους καπιταλιστές όλες τις επιχειρήσεις! Προσδοκούν σε πόλεμο όπως ήταν ο Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος και σε συνθήκες όπου θα είναι όλη η κοινωνία άνω κάτω. Τότε νομίζουν ότι θα είναι εύκολο όπως έγινε στις λαϊκές δημοκρατίες της ανατολικό-κεντρικής Ευρώπης μετά το 1945. Για πες κομμουνιστή;

Φιλελεύθερος: Δεν έχει τι να πει γιατί είναι αλήθεια! Θέλει βία ο ορθόδοξος κομμουνιστής.

Ορθόδοξος κομμουνιστής: Και το να στραγγαλίζετε την εργατική δύναμη δεν είναι βίαιο; Είναι βία με το γάντι! Εμείς λέμε: Αντεπίθεση! Ανυπακοή! Πόλεμος στους εργοδότες μέχρι τελικής νίκης!

Δημιουργικός διαλεκτιστής: Μα με το να προτείνετε κάτι αρνητικό δεν μπορείτε να έχετε επιτυχία. Αυτό το λένε οι Συμπαντικοί νόμοι της επιτυχίας.  

Απλός πολίτης: Δεν γίνεται με δαύτους τίποτα. Η κινητήρια τους δύναμη είναι το μίσος. Αν τυχών πάρουν την εξουσία και το μίσος ξεθυμάνει δεν θα ξέρουν πώς να προχωρήσουν. Δεν θα ξέρουν τι να κάνουν τη μέρα μετά!

Δημιουργικός διαλεκτιστής: Σε αυτό βασιζόταν και η σταλινική εκτροπή. Για να συνεχιστεί η κινητήρια τους δύναμη, το μίσος έπρεπε να επινοήσουν τον εσωτερικό εχθρό και την όξυνση της ταξικής πάλης όπως έγινε τα χρόνια της σταλινικής περιόδους.

Φιλελεύθερος: Μα στον Στάλιν βασίζονται και σήμερα οι κομμουνιστές στην Ελλάδα. Ας γελάσουμε!

Ορθόδοξος κομμουνιστής: Κάτω τα βρόμικα χέρια σου από τον Στάλιν!

Φιλελεύθερος: Αυτός μιλάει σαν να επρόκειτο για κάποιο άγιο! Ας μην ξεχνάτε ότι ο Στάλιν, αν θυμάμαι καλά εξόντωσε πρώτα όλους τους συντρόφους του από την Κεντρική Επιτροπή του κομμουνιστικού κόμματος.

Δημιουργικός διαλεκτιστής: Τους φίλους με τους οποίους έκαναν μαζί την επανάσταση… Και βασίστηκε στον ασφαλίτη. Και ο ασφαλίτης δεν ήταν άλλος από τον πραγματικό του εχθρό που εισχώρησε πονηρά στο κόμμα.

Απλός πολίτης: Αίσχος, αίσχος!

Διμιουργικός διαλεκτιστής: Ας  μιλήσουμε καλύτερα για το τι θα γίνει τώρα. Τον κεντρικό σχεδιασμό πώς τον φαντάζεστε χωρίς να δυναμώσει κάποιο κέντρο όπως ήταν η νομενκλατούρα στον «υπαρκτό σοσιαλισμό»; Γιατί κεντρικός;

Ορθόδοξος κομμουνιστής: Γιατί το κομμουνιστικό κόμμα είναι «το κεφάλι» του εργάτη! Η πιο συνειδητοποιημένη πρωτοπορία. Στα χέρια του πρέπει να συγκεντρωθεί όλη η λαϊκή εξουσία…

Απλός πολίτης: Και δεν θα χρειαστείτε τους επιστήμονες;

Ορθόδοξος κομμουνιστής: Οι πιο συνειδητοποιημένοι επιστήμονες θα είναι υπηρέτες της εργατικής τάξης.    

Φιλελεύθερος: Υπηρέτες! Σαν αν ήμασταν στον Μεσαίωνα όπου υπήρχαν οι άρχοντες και οι υπηρέτες!

Δημιουργικός διαλεκτιστής: Οι διανοούμενοι και οι εργάτες πρέπει να είναι σαν τα δύο πόδια για να πάει μπροστά η κοινωνία. Δεν έχει σημασία το ποιο είναι αριστερότερο του αριστερού και πιο το δεξί, αλλά μία πάει το ένα μπροστά και μία πίσω και μία το άλλο πίσω και μετά ξανά μπροστά. Αλλιώς δεν περπατάει το σώμα!

Ορθόδοξος κομμουνιστής: Δεν χρειαζόμαστε τις διάφορες οπορτουνιστικές θεωρίες των επιστημόνων. Έχουμε μία ολοκληρωμένη κοσμοθεωρία και ιδεολογία στην οποία μπορεί να βασιστεί η πάλη της εργατικής τάξης.

Απλός πολίτης: Και ποια είναι αυτή; Ο μαρξισμός-λενινισμός που διέλυσε τελικά τα κράτη του «υπαρκτού σοσιαλισμού»;

Ορθόδοξος κομμουνιστής: Ο μαρξισμός-λενινισμός λησμόνησε τη θεωρία του Στάλιν για αυτό έχασε την εξουσία η εργατική τάξη στην ανατολική Ευρώπη,  πέρα από την προδοσία του Γκορμπατσόφ. Το τελευταίο Συνέδριο του ΚΚΕ επεξεργάστηκε ολοκληρωτικά τις θέσεις της εργατικής τάξης σήμερα και τις προτείνουμε για όλο το λαό.

Δημιουργικός διαλεκτιστής: Ωραία, ας πάμε τότε να τις αναλύσουμε μία μία σε έναν εποικοδομητικό διάλογο! 


Σάββατο 28 Ιουλίου 2012

Βιβλιοπαρουσίαση

Η Μις Σοκ με τα δύο της βιβλία "Αγκαλιά με τον Ήλιο - πρέπει και θέλω"
και "Κόκκινο κοκτέιλ - η δημιουργική κοινωνία"
σήμερα στο J&K πλατεία Κολωνακίου στις 9.30
γιορτάζει τον καινούργιο εκδοτικό οίκο Ήλιος

Παρασκευή 20 Ιουλίου 2012

Ο βασικός διαλεκτικός νόμος

Ο Μαρξ στο "Κομμουνιστικό μανιφέστο"τονίζει την πάλη των τάξεων. Σαν να ξεχνάει τη στιγμή που το γράφει την φιλοσοφική διάσταση του θέματος την οποία ανακάλυψε ο συνεργάτης του και καλύτερος του φίλος, ο Fridrich Engels.
Δηλαδή το βασικό διαλεκτικό νόμο που ηχεί ως εξής:

Ενότητα και πάλη των αντιθέτων.

Σαν να υπήρχε μόνο η πάλη... Αλλά αυτή η καταραμένη ενότητα τι σημαίνει; Σε όλα τα εγχειρίδια του λεγόμενου μαρξισμού-λενινισμού εξηγείται αυτό το φαινόμενο μόνο με μία φτωχή πρόταση:
Το ένα αντίθετο δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς το άλλο αντίθετο του. Και αμέσως βγαίνει η αντίφαση - πώς μπορούσε η εργατική τάξη στην Σοβιετική Ένωση το 1917 και ύστερα να επιχειρηθεί να καταργήσει τους καπιταλιστές;  (Και σήμερα;) Ναι, στην Ρωσία δεν υπήρχαν πολλοί καπιταλιστές εκείνη την περίοδο. Μόνο οι κουλάκοι στα χωριά που πάλευαν με νύχια και δόντια να μην χάσουν της περιουσίες τους. Οι εργάτες εκεί πεπεισμένοι για το δίκιο τους, πεινασμένοι, εξαθλιωμένοι, τι να έκαναν; Πάλευαν.  Και έμπαιναν μαζικά στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Και έτσι, χωμένοι μες στη βία, νόμιζαν ότι και στην πράξη επιβεβαιώνεται η μονόπλευρη θέση για την πάλη των τάξεων. Πάλη, παντού πάλη! Μόνο πάλη.
Η ζωή είναι μάχη έλεγε και η μητέρα μου. (Μεγάλωσα στον λεγόμενο υπαρκτό σοσιαλισμό να ξέρετε στην Τσεχοσλοβακία.) Εκείνη σπούδαζε επί Χρουστσόφ στη Μόσχα Φιλοσοφία. Απέκτησε μία καλή μόρφωση γιατί τότε στο Πανεπιστήμιο του Λομονόσοφ δίδασκαν ακόμα και Αριστοτέλη και Πλάτωνα και η μητέρα μου είχε διαβάσει όλους τους φιλόσοφους, ακόμα και τον Χέγκελ που το έργο του φαντάζει πελώριο και ακατανόητο για κάποιον που δεν έχει διαβάσει πρώτα τους αρχαίους Έλληνες. Μόρφωση όχι πλάκα πλάκα σαν τη δική μας στα χρόνια του 70 στο Λύκειο όπου το μόνο που έκανε η καθηγήτρια της Αγωγής του Πολίτη ήταν να μας υπαγορεύσει τίτλους του έργου του Λένιν. Μας υπαγόρευσε και μία παράγραφο για την σπηλιά του Πλάτωνα. Για τον Αριστοτέλη τίποτα. Βλέπετε, ήταν στο στρατόπεδο της καπιταλιστικής ιδεολογίας. Όπως άλλωστε και ο Πλάτωνας και τόσοι άλλοι για τους οποίους δεν μάθαμε ούτε στο Πνααεπιστήμιο λέξη.
Η μητέρα μου σκεφτόταν πράγματι διαλεκτικά αλλά ήταν πεπεισμένη υλίστρια.
Αλλά ας επιστρέψουμε στον νόμο μας στο επίπεδο της φιλοσοφίας ο οποίος είναι ουσιαστικά διπολικός. Θα τον αναθεωρούσα με αυτόν τον τρόπο που δεν είναι μοναδικός. Υπάρχουν και άλλες εκφράσεις του. Αλλά για σήμερα ας μας φτάσει τούτο:
Όπου έρωτας, εκεί η πάλη. Όπου πάλη εκεί η ενέργεια. Όπου ενέργεια εκεί η Ύλη.
Και συγχρόνως:
Όπου αγάπη εκεί η ειρήνη. Όπου ειρήνη εκεί η ευλογία. Όπου ευλογία εκεί ο Θεός.
Η ύλη όμως είναι μία και φθαρτή. Εγωιστική. Ο Θεός είναι το Όλον, το αιώνιο. Το Εμείς...
(έρωτας=>πάλη=>ενέργεια=>Ύλη)=(Αγάπη=>ειρήνη=>ευλογία=>Θεός)

Το Ένα είναι Όλο. 1=ξαπλωτό οκτώ.

Πέμπτη 19 Ιουλίου 2012

Τα είχα όλα μια φορά...

Κάποτε ο Old boy έγραψε για την κορύφωση στην ερωτική πράξη. Τα πήρα τότε γιατί ποια κορύφωση; Η μόνη κορύφωση που έζησα ήταν με τον πρώτο μου πραγματικό έρωτα, τον πρώην άνδρα μου. Και ήταν ένας οργασμός σε όλο το σώμα με την κατάληξη σε μία γλυκής αγκαλιά για μία ή δύο ώρες ακίνητοι.  Τον οργασμό πέρα από τον εφηβικό αυνανισμό τον γνώρισα μόνο μετά από 12 χρόνια γάμου, ένα χρόνο πριν χωρίσουμε.
Τώρα, γιατί χωρίσαμε;