Αναγνώστες

Παρασκευή 20 Ιουλίου 2012

Ο βασικός διαλεκτικός νόμος

Ο Μαρξ στο "Κομμουνιστικό μανιφέστο"τονίζει την πάλη των τάξεων. Σαν να ξεχνάει τη στιγμή που το γράφει την φιλοσοφική διάσταση του θέματος την οποία ανακάλυψε ο συνεργάτης του και καλύτερος του φίλος, ο Fridrich Engels.
Δηλαδή το βασικό διαλεκτικό νόμο που ηχεί ως εξής:

Ενότητα και πάλη των αντιθέτων.

Σαν να υπήρχε μόνο η πάλη... Αλλά αυτή η καταραμένη ενότητα τι σημαίνει; Σε όλα τα εγχειρίδια του λεγόμενου μαρξισμού-λενινισμού εξηγείται αυτό το φαινόμενο μόνο με μία φτωχή πρόταση:
Το ένα αντίθετο δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς το άλλο αντίθετο του. Και αμέσως βγαίνει η αντίφαση - πώς μπορούσε η εργατική τάξη στην Σοβιετική Ένωση το 1917 και ύστερα να επιχειρηθεί να καταργήσει τους καπιταλιστές;  (Και σήμερα;) Ναι, στην Ρωσία δεν υπήρχαν πολλοί καπιταλιστές εκείνη την περίοδο. Μόνο οι κουλάκοι στα χωριά που πάλευαν με νύχια και δόντια να μην χάσουν της περιουσίες τους. Οι εργάτες εκεί πεπεισμένοι για το δίκιο τους, πεινασμένοι, εξαθλιωμένοι, τι να έκαναν; Πάλευαν.  Και έμπαιναν μαζικά στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Και έτσι, χωμένοι μες στη βία, νόμιζαν ότι και στην πράξη επιβεβαιώνεται η μονόπλευρη θέση για την πάλη των τάξεων. Πάλη, παντού πάλη! Μόνο πάλη.
Η ζωή είναι μάχη έλεγε και η μητέρα μου. (Μεγάλωσα στον λεγόμενο υπαρκτό σοσιαλισμό να ξέρετε στην Τσεχοσλοβακία.) Εκείνη σπούδαζε επί Χρουστσόφ στη Μόσχα Φιλοσοφία. Απέκτησε μία καλή μόρφωση γιατί τότε στο Πανεπιστήμιο του Λομονόσοφ δίδασκαν ακόμα και Αριστοτέλη και Πλάτωνα και η μητέρα μου είχε διαβάσει όλους τους φιλόσοφους, ακόμα και τον Χέγκελ που το έργο του φαντάζει πελώριο και ακατανόητο για κάποιον που δεν έχει διαβάσει πρώτα τους αρχαίους Έλληνες. Μόρφωση όχι πλάκα πλάκα σαν τη δική μας στα χρόνια του 70 στο Λύκειο όπου το μόνο που έκανε η καθηγήτρια της Αγωγής του Πολίτη ήταν να μας υπαγορεύσει τίτλους του έργου του Λένιν. Μας υπαγόρευσε και μία παράγραφο για την σπηλιά του Πλάτωνα. Για τον Αριστοτέλη τίποτα. Βλέπετε, ήταν στο στρατόπεδο της καπιταλιστικής ιδεολογίας. Όπως άλλωστε και ο Πλάτωνας και τόσοι άλλοι για τους οποίους δεν μάθαμε ούτε στο Πνααεπιστήμιο λέξη.
Η μητέρα μου σκεφτόταν πράγματι διαλεκτικά αλλά ήταν πεπεισμένη υλίστρια.
Αλλά ας επιστρέψουμε στον νόμο μας στο επίπεδο της φιλοσοφίας ο οποίος είναι ουσιαστικά διπολικός. Θα τον αναθεωρούσα με αυτόν τον τρόπο που δεν είναι μοναδικός. Υπάρχουν και άλλες εκφράσεις του. Αλλά για σήμερα ας μας φτάσει τούτο:
Όπου έρωτας, εκεί η πάλη. Όπου πάλη εκεί η ενέργεια. Όπου ενέργεια εκεί η Ύλη.
Και συγχρόνως:
Όπου αγάπη εκεί η ειρήνη. Όπου ειρήνη εκεί η ευλογία. Όπου ευλογία εκεί ο Θεός.
Η ύλη όμως είναι μία και φθαρτή. Εγωιστική. Ο Θεός είναι το Όλον, το αιώνιο. Το Εμείς...
(έρωτας=>πάλη=>ενέργεια=>Ύλη)=(Αγάπη=>ειρήνη=>ευλογία=>Θεός)

Το Ένα είναι Όλο. 1=ξαπλωτό οκτώ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου