Αναγνώστες

Τρίτη 31 Ιουλίου 2012

Διαλεκτικοί διάλογοι 1


Μία μέρα που δε πήγαινε άλλο με την κοινωνική κρίση συναντήθηκαν ο ορθόδοξος κομμουνιστής με τον δημιουργικό διαλεκτιστή. Και άρχισαν να συζητάνε ποια είναι τελικά η σωστή λύση για να βγει από την οικονομική κρίση η ελληνική κοινωνία. Τους άκουσε ο απλός πολίτης και για πρώτη φορά έδειξε ενδιαφέρον για τα κοινά. Τους άκουσε και ο φιλελεύθερος και ανακατεύτηκε απαιτώντας να κάνει αντίλογο. Φοβήθηκε αυτόν τον διάλογο, γιατί συνειδητοποιούσε καλά ότι αν ενωθούν οι εργάτες με τους διανοούμενους δεν σώζει πια τίποτα τα υπερκέρδη του.  

Ορθόδοξος κομμουνιστής: Εμείς έχουμε την λύση για την κρίση. Κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και κεντρικός σχεδιασμός.

Δημιουργικός διαλεκτιστής: Μα πώς στην ευχή θέλετε να κάνετε την κοινωνικοποίηση;! Να αγοράσει το κράτος τις άρρωστες επιχειρήσεις για να τις εξυγιάνει; Αυτό το έχουμε ξαναζήσει, είναι σοσιαλδημοκρατική συνταγή. 

Απλός πολίτης: Όχι, θέλουν με τη βία να πάρουν από τους καπιταλιστές όλες τις επιχειρήσεις! Προσδοκούν σε πόλεμο όπως ήταν ο Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος και σε συνθήκες όπου θα είναι όλη η κοινωνία άνω κάτω. Τότε νομίζουν ότι θα είναι εύκολο όπως έγινε στις λαϊκές δημοκρατίες της ανατολικό-κεντρικής Ευρώπης μετά το 1945. Για πες κομμουνιστή;

Φιλελεύθερος: Δεν έχει τι να πει γιατί είναι αλήθεια! Θέλει βία ο ορθόδοξος κομμουνιστής.

Ορθόδοξος κομμουνιστής: Και το να στραγγαλίζετε την εργατική δύναμη δεν είναι βίαιο; Είναι βία με το γάντι! Εμείς λέμε: Αντεπίθεση! Ανυπακοή! Πόλεμος στους εργοδότες μέχρι τελικής νίκης!

Δημιουργικός διαλεκτιστής: Μα με το να προτείνετε κάτι αρνητικό δεν μπορείτε να έχετε επιτυχία. Αυτό το λένε οι Συμπαντικοί νόμοι της επιτυχίας.  

Απλός πολίτης: Δεν γίνεται με δαύτους τίποτα. Η κινητήρια τους δύναμη είναι το μίσος. Αν τυχών πάρουν την εξουσία και το μίσος ξεθυμάνει δεν θα ξέρουν πώς να προχωρήσουν. Δεν θα ξέρουν τι να κάνουν τη μέρα μετά!

Δημιουργικός διαλεκτιστής: Σε αυτό βασιζόταν και η σταλινική εκτροπή. Για να συνεχιστεί η κινητήρια τους δύναμη, το μίσος έπρεπε να επινοήσουν τον εσωτερικό εχθρό και την όξυνση της ταξικής πάλης όπως έγινε τα χρόνια της σταλινικής περιόδους.

Φιλελεύθερος: Μα στον Στάλιν βασίζονται και σήμερα οι κομμουνιστές στην Ελλάδα. Ας γελάσουμε!

Ορθόδοξος κομμουνιστής: Κάτω τα βρόμικα χέρια σου από τον Στάλιν!

Φιλελεύθερος: Αυτός μιλάει σαν να επρόκειτο για κάποιο άγιο! Ας μην ξεχνάτε ότι ο Στάλιν, αν θυμάμαι καλά εξόντωσε πρώτα όλους τους συντρόφους του από την Κεντρική Επιτροπή του κομμουνιστικού κόμματος.

Δημιουργικός διαλεκτιστής: Τους φίλους με τους οποίους έκαναν μαζί την επανάσταση… Και βασίστηκε στον ασφαλίτη. Και ο ασφαλίτης δεν ήταν άλλος από τον πραγματικό του εχθρό που εισχώρησε πονηρά στο κόμμα.

Απλός πολίτης: Αίσχος, αίσχος!

Διμιουργικός διαλεκτιστής: Ας  μιλήσουμε καλύτερα για το τι θα γίνει τώρα. Τον κεντρικό σχεδιασμό πώς τον φαντάζεστε χωρίς να δυναμώσει κάποιο κέντρο όπως ήταν η νομενκλατούρα στον «υπαρκτό σοσιαλισμό»; Γιατί κεντρικός;

Ορθόδοξος κομμουνιστής: Γιατί το κομμουνιστικό κόμμα είναι «το κεφάλι» του εργάτη! Η πιο συνειδητοποιημένη πρωτοπορία. Στα χέρια του πρέπει να συγκεντρωθεί όλη η λαϊκή εξουσία…

Απλός πολίτης: Και δεν θα χρειαστείτε τους επιστήμονες;

Ορθόδοξος κομμουνιστής: Οι πιο συνειδητοποιημένοι επιστήμονες θα είναι υπηρέτες της εργατικής τάξης.    

Φιλελεύθερος: Υπηρέτες! Σαν αν ήμασταν στον Μεσαίωνα όπου υπήρχαν οι άρχοντες και οι υπηρέτες!

Δημιουργικός διαλεκτιστής: Οι διανοούμενοι και οι εργάτες πρέπει να είναι σαν τα δύο πόδια για να πάει μπροστά η κοινωνία. Δεν έχει σημασία το ποιο είναι αριστερότερο του αριστερού και πιο το δεξί, αλλά μία πάει το ένα μπροστά και μία πίσω και μία το άλλο πίσω και μετά ξανά μπροστά. Αλλιώς δεν περπατάει το σώμα!

Ορθόδοξος κομμουνιστής: Δεν χρειαζόμαστε τις διάφορες οπορτουνιστικές θεωρίες των επιστημόνων. Έχουμε μία ολοκληρωμένη κοσμοθεωρία και ιδεολογία στην οποία μπορεί να βασιστεί η πάλη της εργατικής τάξης.

Απλός πολίτης: Και ποια είναι αυτή; Ο μαρξισμός-λενινισμός που διέλυσε τελικά τα κράτη του «υπαρκτού σοσιαλισμού»;

Ορθόδοξος κομμουνιστής: Ο μαρξισμός-λενινισμός λησμόνησε τη θεωρία του Στάλιν για αυτό έχασε την εξουσία η εργατική τάξη στην ανατολική Ευρώπη,  πέρα από την προδοσία του Γκορμπατσόφ. Το τελευταίο Συνέδριο του ΚΚΕ επεξεργάστηκε ολοκληρωτικά τις θέσεις της εργατικής τάξης σήμερα και τις προτείνουμε για όλο το λαό.

Δημιουργικός διαλεκτιστής: Ωραία, ας πάμε τότε να τις αναλύσουμε μία μία σε έναν εποικοδομητικό διάλογο! 


Σάββατο 28 Ιουλίου 2012

Βιβλιοπαρουσίαση

Η Μις Σοκ με τα δύο της βιβλία "Αγκαλιά με τον Ήλιο - πρέπει και θέλω"
και "Κόκκινο κοκτέιλ - η δημιουργική κοινωνία"
σήμερα στο J&K πλατεία Κολωνακίου στις 9.30
γιορτάζει τον καινούργιο εκδοτικό οίκο Ήλιος

Παρασκευή 20 Ιουλίου 2012

Ο βασικός διαλεκτικός νόμος

Ο Μαρξ στο "Κομμουνιστικό μανιφέστο"τονίζει την πάλη των τάξεων. Σαν να ξεχνάει τη στιγμή που το γράφει την φιλοσοφική διάσταση του θέματος την οποία ανακάλυψε ο συνεργάτης του και καλύτερος του φίλος, ο Fridrich Engels.
Δηλαδή το βασικό διαλεκτικό νόμο που ηχεί ως εξής:

Ενότητα και πάλη των αντιθέτων.

Σαν να υπήρχε μόνο η πάλη... Αλλά αυτή η καταραμένη ενότητα τι σημαίνει; Σε όλα τα εγχειρίδια του λεγόμενου μαρξισμού-λενινισμού εξηγείται αυτό το φαινόμενο μόνο με μία φτωχή πρόταση:
Το ένα αντίθετο δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς το άλλο αντίθετο του. Και αμέσως βγαίνει η αντίφαση - πώς μπορούσε η εργατική τάξη στην Σοβιετική Ένωση το 1917 και ύστερα να επιχειρηθεί να καταργήσει τους καπιταλιστές;  (Και σήμερα;) Ναι, στην Ρωσία δεν υπήρχαν πολλοί καπιταλιστές εκείνη την περίοδο. Μόνο οι κουλάκοι στα χωριά που πάλευαν με νύχια και δόντια να μην χάσουν της περιουσίες τους. Οι εργάτες εκεί πεπεισμένοι για το δίκιο τους, πεινασμένοι, εξαθλιωμένοι, τι να έκαναν; Πάλευαν.  Και έμπαιναν μαζικά στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Και έτσι, χωμένοι μες στη βία, νόμιζαν ότι και στην πράξη επιβεβαιώνεται η μονόπλευρη θέση για την πάλη των τάξεων. Πάλη, παντού πάλη! Μόνο πάλη.
Η ζωή είναι μάχη έλεγε και η μητέρα μου. (Μεγάλωσα στον λεγόμενο υπαρκτό σοσιαλισμό να ξέρετε στην Τσεχοσλοβακία.) Εκείνη σπούδαζε επί Χρουστσόφ στη Μόσχα Φιλοσοφία. Απέκτησε μία καλή μόρφωση γιατί τότε στο Πανεπιστήμιο του Λομονόσοφ δίδασκαν ακόμα και Αριστοτέλη και Πλάτωνα και η μητέρα μου είχε διαβάσει όλους τους φιλόσοφους, ακόμα και τον Χέγκελ που το έργο του φαντάζει πελώριο και ακατανόητο για κάποιον που δεν έχει διαβάσει πρώτα τους αρχαίους Έλληνες. Μόρφωση όχι πλάκα πλάκα σαν τη δική μας στα χρόνια του 70 στο Λύκειο όπου το μόνο που έκανε η καθηγήτρια της Αγωγής του Πολίτη ήταν να μας υπαγορεύσει τίτλους του έργου του Λένιν. Μας υπαγόρευσε και μία παράγραφο για την σπηλιά του Πλάτωνα. Για τον Αριστοτέλη τίποτα. Βλέπετε, ήταν στο στρατόπεδο της καπιταλιστικής ιδεολογίας. Όπως άλλωστε και ο Πλάτωνας και τόσοι άλλοι για τους οποίους δεν μάθαμε ούτε στο Πνααεπιστήμιο λέξη.
Η μητέρα μου σκεφτόταν πράγματι διαλεκτικά αλλά ήταν πεπεισμένη υλίστρια.
Αλλά ας επιστρέψουμε στον νόμο μας στο επίπεδο της φιλοσοφίας ο οποίος είναι ουσιαστικά διπολικός. Θα τον αναθεωρούσα με αυτόν τον τρόπο που δεν είναι μοναδικός. Υπάρχουν και άλλες εκφράσεις του. Αλλά για σήμερα ας μας φτάσει τούτο:
Όπου έρωτας, εκεί η πάλη. Όπου πάλη εκεί η ενέργεια. Όπου ενέργεια εκεί η Ύλη.
Και συγχρόνως:
Όπου αγάπη εκεί η ειρήνη. Όπου ειρήνη εκεί η ευλογία. Όπου ευλογία εκεί ο Θεός.
Η ύλη όμως είναι μία και φθαρτή. Εγωιστική. Ο Θεός είναι το Όλον, το αιώνιο. Το Εμείς...
(έρωτας=>πάλη=>ενέργεια=>Ύλη)=(Αγάπη=>ειρήνη=>ευλογία=>Θεός)

Το Ένα είναι Όλο. 1=ξαπλωτό οκτώ.

Πέμπτη 19 Ιουλίου 2012

Τα είχα όλα μια φορά...

Κάποτε ο Old boy έγραψε για την κορύφωση στην ερωτική πράξη. Τα πήρα τότε γιατί ποια κορύφωση; Η μόνη κορύφωση που έζησα ήταν με τον πρώτο μου πραγματικό έρωτα, τον πρώην άνδρα μου. Και ήταν ένας οργασμός σε όλο το σώμα με την κατάληξη σε μία γλυκής αγκαλιά για μία ή δύο ώρες ακίνητοι.  Τον οργασμό πέρα από τον εφηβικό αυνανισμό τον γνώρισα μόνο μετά από 12 χρόνια γάμου, ένα χρόνο πριν χωρίσουμε.
Τώρα, γιατί χωρίσαμε;

Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012

Τα πάντα που δεν ξέρετε για τον "υπαρκτό σοσιαλισμό" και τον ανύπαρκτο (ακόμα) κομμουνισμό...από πρώτο χέρι...

ωριμότητα της ανθρωπότητας

ο άνθρωπος είναι τόσο ώριμος
όσο μπορεί να συλλογιστεί
για το μέλλον του,
να το φανταστεί